Bir Palyaçonun Günlüğü

sürekli gülen ve güldüren insanlardır içlerinde bir ton acıyı barındıran. büyür o acılar yavaş yavaş ve artık dayanılmayacak bir noktaya gelince tutamaz artık insan kendini. güler, sürekli güler. güldürür insanları. artık anlamıştır hayatı. bir palyaço insanlara neden kötü davransın ki? neden onları güldürünce o yüzlerinde ki mutlu ifadelerini görmemeyi istesin ki? bir palyaço güldürür insanları. kendisi ağlar ama herkesi güldürmeye çalışır. vefakar insanlardır palyaçolar. aramızda vardır elbet kendilerini belli etmeyen palyaçolar. komik insanlardır palyaçolar ben severim o çabalarını. insanları, çocukları güldürmeye çalışan yaşını başını almış adamlardır bazıları. emek verirler her şeye. hayatın gülmeye karşı olan savaşını kazanmış ama hayata karşı ayakta durmayı kaybetmiş insanlardır. her gün bir şey öğretir palyaçolar bize. düşündükçe üzerlerinde anlayabileceğiz onları. aslında o yüzlerinde ki boyaların altında ağlayan gözlerini görebileceğiz çok yakında. düşünmeye başlayacağız çünkü yakında. kendimize ayırdığımız zamanları es geçip başka insanlarla ilgileneceğiz artık. yeni bir dünya doğacak çok yakında. sevginin, mutluluğun kol gezdiği, insanların sürekli güldüğü bir dünya. bunun için gerekli olan bir palyaçonun ölmesi bence. ama ölmemeli palyaçolar. kalmalı yüzlerimizde ki mutluluklar.